“Sinds 2005 jouw online juridische hulp”

20 jaar geleden werd de term co-ouderschap voor het eerst gelanceerd. Vanaf dat moment kozen veel ouders ervoor om ook na de scheiding de zorg voor de kinderen gelijk te verdelen. Co-ouderschap is enkel mogelijk wanneer je samen goed kan overleggen. Maar is deze omgangsregeling nou een succes of niet?

Een of de vijf

In de loop der jaren zijn Nederlanders in hun relaties de zorgtaken steeds meer gaan verdelen. Waar moeder vroeger degene was die thuis bleef en voor de kinderen zorgde, is vader nu ook steeds vaker thuis en zorgen zij ongeveer evenveel voor de kinderen. Ook bij scheidingen blijkt dat de zorgtaken steeds beter verdeeld zijn. Zo kiezen ondertussen een op de vijf stellen bij een scheiding voor co-ouderschap. Zij delen de zorg, de kosten, de opvoeding en de tijd voor de kinderen. Het aantal mensen dat voor co-ouderschap kiest is in de afgelopen 20 jaar gestegen van 5 naar 20 procent.

Onderzoek

Het lijkt heel mooi, het eerlijk verdelen van de zorg. Maar toch is er nauwelijks onderzoek gedaan naar de effecten van zo’n co-ouderschap. Vinden de kinderen het eigenlijk wel prettig om in twee huizen te wonen en met tassen heen en weer te pendelen tussen vader en moeder? 20 jaar na de introductie van deze omgangsregeling is de eerste lichting co-ouderschapkinderen ondertussen volwassen. Een goed moment om te bekijken hoe zij het co-ouderschap nou eigenlijk hebben ervaren. De Universiteit Utrecht en de VU Amsterdam besloten dan ook een onderzoek te starten na het effect van co-ouderschap op kinderen. Het onderzoek wordt gedaan door juristen, pedagogen en sociologen.

Ruzie of juist een hechte band?

Het onderzoek is net van start gegaan, maar er zijn al een aantal voorzichtige conclusies bekend. Zo blijken de juristen minder positief over het co-ouderschap dan de pedagogen. De juristen zien veel ruzie tussen ouders onderling, terwijl het de pedagogen juist opvalt dat er een hechtere band ontstaat tussen kinderen en hun ouders.

Nergens thuis

Vooral het heen en weer pendelen tussen twee huizen blijkt voor kinderen erg onrustig. Het zorgt ervoor dat zij zich soms nergens echt thuis voelen. Toch leggen kinderen zich er vaak maar bij neer, want kiezen voor één huis betekent ook kiezen voor één ouder en dit is iets wat zij niet willen. De zogenaamde ’tweehuizenconstructie’ blijkt ook qua cijfers het minst stabiel. Eenvijfde van de ouders met co-ouderschap stopt er binnen twee jaar mee, omdat het te veel coördinatie en overleg met zich meebrengt. Hierna gaan de kinderen meestal naar de moeder, waardoor er uiteindelijk weer een klassieke constructie ontstaat.

Voordelen

Gelukkig heeft co-ouderschap ook veel voordelen. Onderzoekster Linda Nielsen van Wake Forest University in North Carolina vergeleek veertig wereldwijde studies over kinderen na een scheiding met elkaar. Uit deze studies komt naar voren dat co-ouderschap overwegend positieve effecten heeft. Kinderen in co-ouderschap doen het vaak beter, dan kinderen die bij één van de ouders wonen. Zij zijn tevredener over hun leven, doen het goed op school en voelen zich minder somber. Opvallend is wel dat in al deze studies de antwoorden op de vragen zijn gegeven door ouders en niet door de kinderen zelf.

Hereniging

In 2013 besloot de kinderombudsman eens te vragen naar de mening van de kinderen. Hij schreef het rapport Kind in de Knel. Hier kwam co-ouderschap toch iets minder positief uit naar voren. “Co-ouderschap heeft voordelen, maar is niet altijd de beste oplossing voor het kind. Kinderen uit co-oudergezinnen kennen meer ‘verdrietige gevoelens’ dan andere kinderen van gescheiden ouders. Daarnaast hopen zij vaker op hereniging van hun ouders dan andere kinderen”, aldus de kinderombudsman.

Goede band

Onderzoeker Inge van der Valk geeft aan dat co-ouderschap er wel voor zorgt dat kinderen met beide ouders een goede band kunnen opbouwen. Daarnaast hebben kinderen minder last van een loyaliteitsconflict.

Mislukt

Er zijn verschillende redenen waarom een co-ouderschap toch mislukt. Ten eerste zijn er conflicten tussen de ouders die een co-ouderschap onmogelijk maken. Dan zijn er nog de praktische zaken: geld, werk en woonsituatie. Maar de belangrijkste oorzaak voor het mislukken van een co-ouderschap is het kind zelf. Jonge kinderen hebben soms te veel last van het telkens missen van een ouder. Oudere kinderen vinden het heen en weer pendelen tussen de twee huizen teveel gedoe.

Is co-ouderschap voor jullie een goede oplossing of twijfel je hier nog over? Vraag gerust advies aan onze medewerkers!